Witkacy stwierdził, że człowiek od zarania dziejów zastanawia się co robi na świecie. Jest to już filozofia egzystencjalna. Podłoże tego nowego teatru ma podłoże w filozofii egzystencjalnej.

Witkacy wyczuwa intuicyjnie, że świat czeka katastrofa. Twierdzi, że coś było jakąś wartością, to nie daje żadnego wytłumaczenia i trzeba to odrzucić (religia, kultura).

Witkacy odrzuca wszelki mimetyzm (naśladownictwo). Naśladownictwo gubi sztukę, dlatego trzeba zerwać z wszelkim prawdopodobieństwem. Trzeba tworzyć poetykę snu. Widz musi się czuć dziwnie oglądając sztukę. Zrywa z rzeczywistością przekazywaną na scenie. Neguje wszelki dydaktyzm teatru. Teatr nie służy funkcjom użytecznym. Widz idzie do teatru aby przeżyć tajemnicę istnienia , metafizyka. Odrzuca wszystko stare, schematyczne.

Tworzy własne założenia:

• całkowita zmiana gry, koncepcja aktorskiej; aktor ma odtwarzać

• teatr może być bezsensowny

• dopuszcza motywację fantastyczną, rzeczy absurdalne, metafizyczne

• ważna jest czysta forma

• bardzo ważną rolę odgrywa scenografia, to co współtworzy dzieło (światło, dźwięk, muzyka)

• bardzo ważny jest pomysł, inwencja

• wyobraźnia ma być najważniejszym elementem do tworzenia czystej formy

• zostaje złamana zasada decenum o problemach aktor może wypowiadać dziwnie, skomplikowane rzeczy, które służą formie

• dramat musi się całkowicie uniezależnić od życia

• nie pełni funkcji dydaktycznych,ideowych, moralnych