„Szewcy" naukowa sztuka w trzech aktach. W podtytule widać pomieszanie stylów. Jest to sztuka naukowa - sojeta, księżna posługują się dyskusją, stylem naukowym. Występują też kwestie śpiewane.

Osoby dramatu są prymitywne:

• sajetan Tempe - ,majster szewski, 60-letni. (obraz realistyczny),

• czeladnicy- Józek, Jędrek - młodzi (ok.20lat). Stylizacja na język ludowy (morowe chłopy). Mówią podobnym językiem naukowym, a także językiem właściwym dla nich,

• księżna Zina Wsiewoładowna Zbereźniczka- Podberezka- miła, ponętna, szatynka, młoda, nazwisko mówi o jej charakterze; arystokratka,

• prokurator Robert Scurwy- w jęz. Angielskim jego nazwisko znaczy „Szkorbud"; szeroka twarz, błękitne oczy, szerokie szczęki. Jego charakterystyka jest odpychająca,

• lokaj księżnej, Fierdusieńki - zrobiony trochę na manekina,

• Kiper - Robociarz - ogolony, szerokie szczęki, w ręku termos od herbaty,

• chłopi - stary chłop, młody chłop i dziwka - aluzja literacka do „Wesela".

Jest to nowatorstwo przedstawienia postaci. Didaskali pomagają reżyserowi.

Budowa typowa dla dramatu (trzy akty i didaskalia). Zaskakuje treść, opisy sceny (jak mają wyglądać) oraz język.

Język jest pomieszany, np. język szewski z językiem naukowym (wywody Sajetana). Język potoczny z językiem literackim. Występują wulgaryzmy, makaronizmy (łacina, jęz. Niemiecki).

Sajetan - posługuje się wyrazami brudnymi, nieodpowiednimi dla jego warstwy.

Zapożyczanie wyrazów niespotykanych z innych języków:

• dosadność,

• łamanie schematów,

• złamanie zasady prawdopodobieństwa.

Postacie mówią językiem nieodpowiednim dla swojej warstwy - księżna mówi językiem potocznym, używa dosadnych wyrazów (gówienko).

Księżna przychodzi do szewców, chce się z nimi przespać.

W krótkiej wypowiedzi występuje język naukowy (materializm dualistyczny, różaneczniki), jęz. potocznego i wulgaryzmów.

Występują też neologizmy - papawerdy, wybaleracz. Język szewców jest bardzo trudny.

Czeladnik nawiązuje do modernizmu określając literatów.

Występują także wybrzmienia, przekleństwa (skurczyflaku, wandrygo, chałapudro, skierdoszony, wądrołaju, chliporzygu adwantraniony, ścierwo).

To jest język Witkacego, w którym są neologizmy, jęz. Potoczny, wulgaryzmy.